Nokia Lumia 1520, czyli niby konkurencja dla androidowych phabletów, ale...

Smartfony z Windows Phone od samego początku były sprzętowo krok za konkurencją, a cenowo... krok przed nią. Jednak najnowsza paczka aktualizacyjna do tego systemu, o nazwie kodowej GDR3, ma umożliwić zrównanie ze sobą specyfikacji „okienkofonów” i „androidofonów”. Dowodem na to ma być czająca się za rogiem Lumia 1520, będąca pierwszym phabletem z mobilnymi „okienkami”, którą dostałem już w swoje ręce i od pierwszego zetknięcia się z nią zastanawiam się... czy to był dobry pomysł aby nowy rozdział w historii Lumii otwierał sprzęt tego typu.

Lumia 1520 wygląda jak każda inna Lumia, ale jest od swoich koleżanek „odrobinę” większa (nie to, żeby inne Lumie były jakoś specjalnie małe...). Osoby nie przyzwyczajone do phabletów widząc ten sprzęt kręcą głową z niedowierzaniem, a ja wtedy stwierdzam, że to i tak nie jest największy telefon na rynku, bo jest jeszcze Galaxy Mega 6.3 i Xperia Z Ultra, co dla większości moich rozmówców nie jest żadnym pocieszeniem ;)

Jednak my tu nie o phabletach i ich sensie (lub jego braku), a o konkretnym przedstawicielu tego gatunku. A jest o czym pisać, bo Lumia 1520 to technologiczny majstersztyk godny flagowca wprowadzonego do sprzedaży pod koniec 2013 roku. Jakość wykonania jest jak zwykle wzorcowa, dzięki obudowie „wytłoczonej” z jednego kawałka poliwęglanowego tworzywa. „Pod maską” drzemie czterordzeniowy Snapdragon 800, potrzebny do zaspokojenia zapotrzebowania na moc obliczeniową generowanego przez 6-calowy ekran FullHD. Na tyle urządzenia uwagę przykuwa „oko” aparatu, obok którego widnieją napisy ZEISS i PureView, a pod nim wstawiono powiększoną (choć mniejszą niż ta z Xperii Z1) matrycę o rozdzielczości 20 MP. Już te kilka liczb pokazuje, że nikt się tu nie patyczkował i nie szukał oszczędności, a to dopiero początek ciekawostek.

Ekran ma nie tylko wysoką rozdzielczość, ale też świetne odwzorowanie barw (100% pokrycia palety sRGB i średnie delta E w okolicach 3), można go obsługiwać w rękawiczkach i ma genialne warstwy polaryzacyjne, dzięki czemu wszystko jest na nim idealnie widoczne nawet na pustynnej „patelni”. Aparat również nie stawia jedynie na piksele, ale dodano do niego dwa LED-y, optyczną stabilizację, tryb PureView znany z Lumii 1020 (czyli wykorzystujący 20 megapikseli do generowania ładnych fotek 5-megapikselowych), manualne sterowanie, jak z Lumii 1020 i nawet... możliwość zapisywania plików RAW (której poświęcę w przyszłym tygodniu oddzielny wpis). Tryb nagrywania filmów nie szokuje liczbami, ale za to dźwięk w klipach może być nagrywany za pomocą aż czterech mikrofonów wysokiej jakości (takich samych, jak te z Lumii 920, 1020 i Nokii 808 PureView), więc gwarantuje dobry efekt stereo i brak clippingu nawet w głośnym otoczeniu. Pełnych wyników testów czasu pracy na akumulatorze jeszcze nie mam, ale wygląda na to, że Lumia 1520 może pobić kilka rekordów. Do tego wszystkiego dochodzą dobre i bardzo głośne wbudowane głośniki, dobra jakość wyjścia słuchawkowego i kilka innych mniejszych, czy większych zalet. Trudno mi tu znaleźć jakiekolwiek braki. No może fajnie by było, gdyby ta Lumia była wodoszczelna. A tak poza tym, to... jest to sprzętowy ideał, świetnie łączący rzemiosło nokiowych projektantów, z nowinkami technologicznymi, czyli teoretycznie Windows Phone idealny.

No właśnie – teoretycznie kluczowym słowem

Jednak o ile Lumia 1520 nie daje mi żadnych powodów do narzekania pod względem sprzętowym, to od strony programowej... cały czas myślę sobie jak by było fajnie, gdyby miała ona Androida. Osobiście nie mam nic przeciwko systemowi Microsoftu i ostatnio ciągle komuś polecam Lumie 520 i z tego co mi wiadomo, wszystkie osoby, którym poleciłem ten telefon, są z niego zadowolone. Ale moim zdaniem na tworzenie phabletu z „okienkami” jest jeszcze za wcześnie. Idea urządzeń tego typu przemawia do mnie, bo często siedzę w różnych środkach transportu i mam ze sobą tablet, na którym oglądam filmy, seriale, przeglądam strony, gram itp. i z chęcią „zintegrowałbym” go ze swoim smartfonem. Czyli jestem niemal idealnym i podręcznikowym odbiorcą gadżetów pokroju Lumii 1520, Xperii Z Ultra, czy Galaxy Note 3. No i biorę zadowolony taką Lumię 1520 do ręki i okazuje się, że:

1. Obsługa multimediów jak leżała w Windows Phone 8, tak nadal leży.
2. Moich ulubionych gier jak nie było, tak nie ma.
3. Internet Explorer jak nie umywał się do androidowych przeglądarek, tak się nadal nie umywa.

No i wychodzi mi na to, że phablet ten zamiast być zastępnikiem tabletu, jest... po prostu przerośniętym smartfonem zajmującym w kieszeni więcej miejsca, niż powinien. A przecież w Galaxy Note 3 użytkownik dostaje jeszcze piórko i powiązane z nim genialne oprogramowanie, więc jak tu z nim konkurować?

Lumie wyższej klasy nadal sprzedają się bardzo słabo. Najpopularniejszym smartfonem Nokii jest budżetowa Lumia 520 i fińsko-amerykański duet chciałby coś z tym zrobić, bo bycie kojarzonym z tanimi telefonami, nie jest czymś, w co mierzy Nokia i Microsoft. Niestety, bardzo wątpię w odwrócenie tego trendu przez Lumię 1520, bo nie dość, że celuje ona w bardzo niszową (choć ostatnio modną) część rynku, to jeszcze przypomina mi to trochę strzelanie „ślepakami”. Sprzętowo naprawdę nie mam temu gadżetowi nic do zarzucenia, ale Windows Phone po prostu nie pasuje do phabletu...